Estas alertas intelixentes poderían
ser de grandísima axuda a enfermos crónicos, que supoñen máis do 70% do gasto
sanitario.
O Massachussets Institute of Techology
(MIT) traballa con nanotubos de carbón que se inxectan debaixo da pel para
revelar os niveis de glicosa na sangue. A nanotinta que se inxecta nos
pacientes ao entrar en contacto coa glicosa volves fluorescente a unha luz
infraroxa.
Hai unhas lentes de contacto que están
desenvolvendose na University of Western Ontario que cambian de cor en función
das subidas e baixas do nivel de azucre no sangue. Tamén baséanse en nanoparticulas,
que neste caso reacciona coas lágrimas.
Pero no só hai novidades nas alertas
para a diabetes. Un sistema que analiza o alento permite determinar se un
paciente tomouse unha medicina, calquera medicina. O sistema basease nunha
alarma que no deixa de funcionar ata que se demostra co alento que foi consumida. Se non, segue
pitando ata que o usuario ou perde os nervios ou tómase a pílula. Está pensada
para enfermidades crónicas e de gravidade nas que resulta importante que os
pacientes consuman os medicamentos. Este
sistema o está desenvolvendo un equipo da Universidade de Florida.
Non sempre hai que ir lonxe para
encontrar innovacións deste tipo. O Grupo de Inxenería Biomédica de la E.T.S.
de Inxeneiros da Universidade de Sevilla
está desenvolvendo un detector de caídas dirixido a persoas maiores ou dependentes,
e que ten como obxectivo integrarse nun sistema de teleasistencia. O prototipo
está composto por un parche que contén unha Unidade Intelixente de
Acelerometría mediante a cal detéctanse e determinan os impactos. Este parche
se sitúase no centro de gravidade do individuo y cobra especial importancia ao estar
capacitada para diferenciar entre un impacto grave e un leve, sen ningún risco.